1 kwietnia 2019 r.
Szkoła Podstawowa w Hucie Komorowskiej przy
współpracy z GOKiB w Majdanie Królewskim zorganizowała ,, I powiatowy
konkurs piosenki obcojęzycznej”, zainaugurowany w 108 rocznicę urodzin
patrona szkoły Kardynała Adama Kozłowieckiego SJ ( 1911-2007).
Organizatorzy Barbara Paszkowska Dyrektor Szkoły Podstawowej w Hucie
Komorowskiej wraz z Tomaszem Fortuną Dyrektorem GOKiB przywitali
zaproszonych gości i uczestników konkursu. Podczas konkursu po
przesłuchaniu uczestników konkursu, w
trakcie obrad jury, wyświetlono z okazji 108 rocznicy urodzin patrona
szkoły, film Rafała Wieczyńskiego o Kardynale Adamie Kozłowieckim SJ.
Do pierwszej edycji konkursu przystąpiło 45 osób ze szkół powiatu
kolbuszowskiego, wykonywane utwory były w języku angielskim, niemieckim i
hiszpańskim. Wszystkim uczestnikom serdecznie gratulujemy talentu i w
imieniu organizatorów zapraszamy na kolejną edycję w 2020 roku.
Jury w składzie: Barbara Boślak muzyk, Katarzyna Cesarz kustosz Muzeum
Kardynała Adama Kozłowieckiego SJ w Hucie Komorowskiej, dr Ewa Kopeć
Prezes Towarzystwa Przyjaciół Huty Komorowskiej przyznało następujące
miejsca.
W konkursie nagrodzono uczniów ;
w kategoriach wiekowych gimnazjum i klasy VII-VIII
I miejsce dla zespołu z PSP w Widełce
II miejsce dla zespołu z PSP w Brzostowej Górze
III miejsce dla zespołu z PSP w Kopciach
w kategorii solistów w kategorii klas gimnazjalnych i VII-VIII
I miejsce zajęła Aleksandra Stec
II miejsce Paulina Chrząstek
III miejsce Kornelia Flis
w kategorii klas IV-VI
I miejsce otrzymał zespół z PSP w Brzostowej Górze
II miejsce otrzymał zespół z PSP w Kopciach
III miejsca nie przyznano
w kategorii solistów klas I-IV
I miejsce zajął Kacper Franuszkiewicz
w kategorii zespołów klas VI- VII
I miejsce zajął zespół z PSP w Komorowie
II miejsce z Gimnazjum w Majdanie Królewskim
III miejsce z PSP w Kopciach.
w kategorii solistów Klas IV-VI
I miejsce zajęła Zuzanna Buczek
II miejsce Aleksandra Szumierz
III miejsce Julia Babula.
ADAM KOZŁOWECKI SJ warto wiedzieć!
Syn Adama i Marii z Janochów z rodziny Kozłowieckich h. Ostoja. W
latach 1921–1925 uczęszczał do znanego Zakładu Naukowo-Wychowawczego św.
Józefa w Chyrowie, prowadzonego przez jezuitów, a następnie kształcił
się w Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu (1926–1929). 30 lipca
1929 wstąpił do zakonu jezuitów (SJ), odbył nowicjat w Starej Wsi,
następnie studiował na zakonnym Wydziale Filozoficznym w Krakowie
(1931–1932) i na Wydziale Teologicznym Bobolanum w Lublinie (1933–1937).
Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk biskupa Karola Niemiry 24 czerwca
1937 w Lublinie, a uroczyste śluby zakonne złożył 15 sierpnia 1945 w
Rzymie. W latach 1933–1934 pracował jako wychowawca młodzieży w
konwikcie Zakładu Naukowo-Wychowawczego Św. Józefa w Chyrowie.
10
listopada 1939 został aresztowany przez gestapo. Początkowo więziony w
Krakowie, następnie w Nowym Wiśniczu koło Bochni, w czerwcu 1940 trafił
do niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz (nr obozowy 1006[5]), a
w grudniu 1940 do obozu Dachau (nr obozowy 22187). Doczekał wyzwolenia
KL Dachau przez wojska amerykańskie 29 kwietnia 1945. Po krótkim pobycie
w Rzymie wyjechał na własną prośbę na misję jezuicką do Północnej
Rodezji (późniejsza Zambia). Organizował dom zakonny oraz szkolnictwo
katolickie w regionie Kasisi. Od 1950 pełnił funkcję administratora
apostolskiego wikariatu apostolskiego Lusaka, a 4 czerwca 1955 został
mianowany biskupem tytularnym Diospolis Inferior i wikariuszem
apostolskim Lusaki. Przyjął święcenia biskupie 11 września 1955 z rąk
arcybiskupa Jamesa Knoxa. W kwietniu 1959 został promowany na pierwszego
arcybiskupa metropolitę Lusaki. W 1966 wybrano go na pierwszego
przewodniczącego Konferencji Episkopatu Zambii.
Brał udział w
obradach Soboru Watykańskiego II, a także w sesjach Światowego Synodu
Biskupów w Watykanie. W maju 1969 na własną prośbę został zwolniony z
obowiązków arcybiskupa Lusaki; umożliwił w ten sposób nominację
zambijskiego księdza Emmanuela Milingo. Jako emerytowany arcybiskup (ze
stolicą tytularną Potentia in Piceno) powrócił do pracy misyjnej, był
proboszczem i wikariuszem w parafiach Zambii (Chingombe, Mumbwa,
Chikuni, Chilalantambo, Lusaka, Mulungushi, Mpunde). Pełnił także
funkcję przewodniczącego Papieskich Dzieł Misyjnych w Zambii
(1970–1991).
Publikował artykuły w krakowskim „Tygodniku
Powszechnym” i kolońskim piśmie „Die Katholische Missionen”; ogłaszał
listy pasterskie, wydał również wspomnienia Ucisk i utrapienie.
Pamiętnik więźnia 1939-1945 (1967) oraz Moja Afryka. Moje Chingombe
(1998). Został uhonorowany m.in. Orderem Zasługi RP oraz zambijskim
Orderem Wolności. W lutym 1998 Jan Paweł II wyniósł go do godności
kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera Kościoła św. Andrzeja na
Kwirynale. W chwili nominacji kardynalskiej arcybiskup Kozłowiecki miał
87 lat, w związku z czym nigdy nie posiadał prawa udziału w konklawe.
Zmarł rano 28 września 2007 w szpitalu w Lusace. Uroczystości
pogrzebowe odbyły się 5 października w stolicy Zambii na Pope’s Square.
Przewodniczył im arcybiskup metropolita Lusaki Telesphore George Mpundu.
Homilię wygłosił abp Medardo Joseph Mazombwe, emerytowany arcybiskup
Lusaki. 4 października ciało zostało wystawione w archikatedrze w
Lusace, gdzie wieczorem Mszy żałobnej przewodniczył przełożony
tamtejszej prowincji Towarzystwa Jezusowego. Zmarły misjonarz został
pochowany przy nowej archikatedrze Dzieciątka Jezus w Lusace.
Odznaczenia i upamiętnienie
25 maja 1985 został odznaczony przez prezydenta Kennetha Kaundę Order
of the Grand Companion of Freedom w klasie Wielki Komandor. 19 grudnia
2006 otrzymał francuski Order Narodowy Legii Honorowej. 5 kwietnia 1995
prezydent Lech Wałęsa nadał mu Krzyż Komandorski Orderu Zasługi
Rzeczypospolitej Polskiej.
Postanowieniem Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego z 24 maja 2007 „za wybitne
zasługi w pracy misyjnej, za działalność na rzecz ludzi potrzebujących
pomocy, za patriotyczną postawę rozstawiającą imię Polski w świecie”
odznaczony został Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. W imieniu
Prezydenta RP order wręczył kardynałowi Piotr Latawiec, dyrektor
Biblioteki Głównej oraz członek Senatu Uniwersytetu Kardynała Stefana
Wyszyńskiego w Warszawie, podczas oficjalnej wizyty Senatu Uniwersytetu w
Republice Zambii, 25 lipca 2007.
Został odznaczony odznaką honorową
„Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego” Senat UKSW 22 marca 2007
postanowił nadać kardynałowi Kozłowieckiemu doktorat honoris causa.
Został wręczony 25 lipca 2007.
Jego imieniem nazwano szkołę w Hucie Komorowskiej w powiecie kolbuszowskim.
Pamiątki związane z osobą kardynała – w tym jego pierścień, paliusz
biskupi, piuska i pas biskupi, bulle papieskie przydzielające mu
tytularne biskupstwa we Włoszech (Potenza Picena i kościół S. Andrea a
Quirinale), medale i odznaczenia, w tym: Order Polonia Restituta i medal
Legii Honorowej Republiki Francuskiej – przechowywane są w zbiorach
Muzeum Towarzystwa Jezusowego Prowincji Polski Południowej w Starej Wsi
k. Brzozowa (woj. podkarpackie).
Tablica upamiętniająca wizytę i przyjęcie Honorowego Obywatelstwa Gminy Majdan Królewski przez kardynała Adama Kozłowieckiego
27 maja 1997 otrzymał honorowe obywatelstwo gminy Majdan Królewski. 26 marca 2008 powołano w Majdanie Królewskim Fundację im. Księdza Kardynała Adama Kozłowieckiego – „Serce bez granic”[12]. Fundacja ma na celu rekonstrukcję pałacu Kozłowieckich w Hucie Komorowskiej z przystosowaniem na centrum pamięci o kardynale Adamie Kozłowieckim oraz utworzenie Diecezjalnego Centrum Misyjnego o charakterze formacyjno-edukacyjnym. W I rocznicę śmierci 2 października 2008 odsłonięto na budynku urzędu Gminy Majdan Królewski tablicę upamiętniającą wizytę i przyjęcie Honorowego Obywatelstwa Gminy przez kardynała 26 września 2011 w rodzinnej Hucie Komorowskiej zostało otwarte Muzeum im. kard. Kozłowieckiego.
Prace
• „Ucisk i strapienie. Pamiętnik Więźnia 1939-1945”, I wydanie: Kraków 1967; II wydanie w dwóch tomach: Kraków 1995; III wydanie: Kraków 2008.
• „Listy z misyjnego frontu”, wyboru dokonał i do druku przygotował Ludwik Grzebień SI, („Wśród ludu Zambii”, t. II), Kraków 1977.
• „Moja Afryka, moje Chingombe. Dzieje misjonarza opisane w listach do przyjaciół”, Kraków 1998.
