Huta Komorowska została założona końcem XVII wieku w królewszczyźnie ówczesnego starostwa sandomierskiego. Jako datę prawdopodobnego założenia Huty przyjmuje się rok 1674. Wtedy to Aleksander Michał Lubomirski, a następnie jego syn Józef Karol, ówcześni starostowie sandomierscy, założyli hutę szkła nad rzeką Korzeń oraz dwie oficyny: najpierw szklaną „officina vitruaria”, czyli Hutę (później nazywaną Komorowską), a z upływem czasu drugą „potażnię alias Maydan”. Największy rozkwit przemysłu szklanego w Hucie Komorowskiej miał miejsce końcem XVII w. i w I połowie XVIII wieku. W hucie zatrudniano Czechów oraz robotników z Krakowa i Ropczyc. Huta upadła po I rozbiorze Polski, po wprowadzeniu w życie pantentu leśnego dla Galicji z 20 września 1782 r., ograniczającego m.in. wyrób potażu, niezbędnego surowca do produkcji szkła.
Czasy Kozłowieckich
Po I rozbiorze Huta Komorowska przeszła na własność skarbu Austrii. Początkowo dobra kasztelanii sandomierskiej dzierżawił hrabia Józef Kajetan Ossoliński. Na początku XIX wieku Huta wraz z innymi miejscowościami stała się własnością Kulczyckich. W roku 1835 byłe królewszczyzny, czyli tzw. dobra kameralne, sprzedane zostały podczas licytacji. Hutę Komorowską wraz z Majdanem, Komorowem i Brzostową Górą zakupił Jan Dolański z Baranowa, a po nim dobra te przejął Stefan Dolański.
Ostatecznie drogą rodzinnych koligacji Hutę Komorowską i Majdan z Porębami odziedziczył wnuk Szczepana Dolańskiego, Czesław Kozłowiecki, który żeniąc się z Marią z Kaczkowskich otrzymał Komorów. Wybudował we wsi Huta Komorowska okazały dwór wraz z zabudowaniami folwarcznymi, a wokół niego założył park – arboretum. Po nim właścicielem Huty został jego syn Adam z żoną Marią z domu Janocha. Mieli oni troje dzieci: Czesława rozstrzelanego w 1940 r. przez hitlerowców; Jerzego, który po działaniach wojennych w czasie II wojny światowej wyemigrował do Kanady oraz Adama – późniejszego arcybiskupa i kardynała.
Adam Kozłowiecki senior przy dworze wybudował tartak, cegielnię, zakład wyrobu dachówek i kręgów betonowych, a nieopodal na rzece Korzeń młyn wodny. Wraz z żoną powołał Fundację Naukowo-Wychowawczą, której celem miało być wybudowanie w Hucie Komorowskiej obiektów szkolnych służących kształceniu młodzieży z zakresu leśnictwa, rolnictwa i prawa. Wybuch II wojny światowej przerwał ich plany.
26 marca 2008 r. powołano w Majdanie Królewskim Fundację im. Księdza Kardynała Adama Kozłowieckiego „Serce bez granic”, która ma na celu rekonstrukcję pałacu Kozłowieckich z przystosowaniem na centrum pamięci o kardynale oraz utworzenie Diecezjalnego Centrum Misyjnego o charakterze formacyjno-edukacyjnym[5].
25 września 2011 roku zostało otwarte muzeum ks. kardynała Adama Kozłowieckiego – Misjonarza Afryki[6] .
II wojna światowa i czasy powojenne
W czasie wojny ludność wsi została wysiedlona w związku z tworzeniem przez Wehrmacht poligonu dla piechoty i artylerii. Ponadto zlokalizowano tam obóz pracy dla Żydów, w którym następnie przetrzymywano Polaków. Łącznie przez obóz przeszło ok. 3 tys. osób. Zginęło w nim około 1,5 tys. więźniów, głównie Żydów.
Krótko po wojnie rozebrano dwór Kozłowieckich. W 1954 otworzono odbudowaną szkołę. W 1991 założono parafię pw. Świętej Rodziny należącą do dekanatu Raniżów w diecezji sandomierskiej.
Bibliografia
- Urzędowe nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych – 59 – Powiat kolbuszowski. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Komisja Ustalania Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych, 1965.
- https://pl.wikipedia.org/wiki/Huta_Komorowska
