W lutym przypada 25 rocznica nominacji kardynalskiej Adama Kozłowickiego, wiernego Bogu jezuity i oddanego ludziom misjonarza, który ponad 60 lat spędził pracując w Afryce.
Dokładnie 21 lutego 1998 Papież Jan Paweł II uroczyście wręczył Adamowi Kozłowieckiemu insygnia kardynalskie. Wyniesienie Adama Kozłowieckiego do tej godności zostało odczytane jako uznanie wielkich zasług w pracy dla Kościoła na Czarnym Lądzie i Stolicy Apostolskiej. Jako kardynał objął także przydzielony mu kościół tytularny św. Andrzeja na Kwirynale, który w Rzymie stanowi centrum kultu św. Stanisława Kostki. Dziękując w liście swojemu przyjacielowi Papieżowi Janowi Pawłowi II za tę nominację, napisał m.in.: „Wyznam Ci, Ojcze Święty, że byłem tą wiadomością zupełnie oszołomiony, trudno mi było to zrozumieć i myśli jakoś pozbierać, bo przecież w 87. roku życia innymi sprawami były raczej zajęte. Z ucałowaniem jednak ręki i stóp Waszej Świątobliwości, z głęboką wdzięcznością przyjmuję ten znak zaufania, a przede wszystkim znak uznania dla każdego prostego misjonarza służącego z woli Bożej Kościołowi oraz biednym, a nieznającym Ojca, braciom i siostrom. Nauczono mnie, co to znaczy być zakonnikiem-jezuitą, nauczono mnie potem, co to znaczy być kapłanem, a teraz muszę się nauczyć jeszcze, co to znaczy być kardynałem, bo tego mnie nie nauczono”.
